tilburg laat zich horen tot je oren zelfs klappen.
met woorden die behoren tot de lager liggende klasse,
uit de massa opgestapte ongehoorde onvolwasse gast,
die al vlug ontspoorde,maar ik blijf enthousiast.
mn gedachten zijn zo prachtig dat ik steeds dieper zink.
in de nachten dat ik zachtgezegd steeds meer verdrink,
in de dromen die ik koester maar niet waar weet te maken.
ik word losgelaten in een zee vol gevaren,
torenhoge skills die een schaduw werpen over mijn persoon.
maar een sterke wil houd me scherp en ik pak die microfoon.
lever werk,word beloont en ga maar door,leef voor de kroon.
maar word niet opgemerkt.
ik verlies mn geduld als goed advies in de hulp
een beat kun je wel vullen maar je lult niet uit je gulp.
ik verschiet uit mn schulp ik kan het niet meer houwen.
als ik al die lullen zie die de scene compleet verbouwen.
